Na weken te hebben gestreden en geknokt te hebben was het zaterdag dan eindelijk zo ver.  Die kampioenswedstrijd waar we vanaf de winterstop al op gehoopt hadden.

De week voor de wedstrijd waren we allemaal al zenuwachtig en in de groepswhatsapp maakte we elkaar dan ook elke avond gek. 

Zaterdag 9 mei was het dan eindelijk zo ver.   De kampioenswedstrijd tussen Maasdijk MA1   en VDL ma1.    VDL stond eerste met 2 punten voor op maasdijk, dus het enige wat we die dag moesten doen was winnen.  13.15 moesten we aanwezig zijn. Iedereen stond strak van de zenuwen, maar we hadden er vertrouwen in als team.  Helaas konden er een aantal niet bij zijn van het team, Nikki bruinen vanwege een blessure en Maaike en Roos niet, omdat zij weer is op vakantie moesten.  Ook  onze grote steun en toeverlaat André de coach liet ons  en Arjan zitten voor de warme Griekse zon. Gelukkig hadden wij daarvoor in de plaats andere toppers geregeld: Sanne de Vos om onze achterhoede te versterken, Joëlle om de plek van Maaike te vervullen en Rol om ons te coachen in de plaats van André (en Henk een beetje in de kleedkamer….) .   

Tijdens het warmlopen zagen we al 2 mooie spandoeken hangen voor ons. Degene die deze gemaakt hebben: Bedankt.

14.00 was het dan zover.  Tenminste, iets later…  Want er waren nog een aantal trouwe supporters die het leuk vonden om met een fakkel langs het veld te lopen, hier kwam rode rook uit. Ook dit vonden wij erg leuk.  Toen de rook weg was konden we eindelijk beginnen.  Gelijk de druk erop en gaan.  Jammer genoeg was dit de eerste 5 minuten van de wedstrijd ook de instelling van de tegenpartij en door een corner scoorde zij zo de 0-1…….    

We werden gelijk wakker geschud en gingen goed voetballen.  De ene kans na de andere, maar de bal wilde maar niet het doel in.  Romy schoot nog via de binnenkant van de paal zowat het doel in, Joyce stond toen al te juichen, maar jammer genoeg rolde die net voor het doel langs.  Shirley gaf nog een mooie voorzet op Bente der hoofd, maar ook deze bal kon Bente niet benuttigen. Shirley schoot nog op de lat.

De ene na de andere oeeeeh ging over het veld.  VDL was nog 1 keer aan de kant van ons doel, 1 op 1 met Nikki. Maar gelukkig hield zij deze bal goed uit het doel.

Al de supporters zaten nagels te bijten zo spannend was het.   Uiteindelijk gingen we met de 0-1 de rust in. Ondanks dat we achter stonden hadden we er allemaal nog vertrouwen in.  We kregen een pep-talk van Arjan, Rol en Henk en gingen met volle vertrouwen de 2^e helft in.  Nog geen 3 minuten na het fluitsignaal scoort Shirley de

1-1 !!!  Dit gaf ons veel energie en ook in de 2^e helft kwam de ene kans na de andere voor ons.   VDL had weinig de bal, het enige wat ze goed deden was de bal een ram naar voren geven, maar voetballen op onze helft was zowat niet mogelijk.  Na ongeveer een kwartier van de 2^e helft werd er door Shirley een voorzet gegeven op Joelle, die dacht even dat ze op handbal zat en zag geen andere mogelijkheid dan de bal in het doel te stompen, met haar vuist.  Er werd gefloten en sommige dachten dat het ‘doelpunt’ geteld werd, het was een beetje onduidelijk aangegeven.  Een beetje jammer dat onze scheids Kees toch zag dat het met de vuist was gedaan, dus was het tot onze grote teleurstelling een vrije trap voor VDL.

 De hele tweede helft hebben we keihard geknokt om nog een doelpunt te maken, maar we hadden heel erg pech het wilde niet lukken.  De keeper van VDL was dan ook wel heel goed en had grote aantrekkingskracht, er werd veel op haar geschoten in plaats van naast haar. Jammer genoeg is het ons niet gelukt om te winnen van VDL.  Na het laatste fluitsignaal werden we met een groot applaus van alle supporters die hebben gekeken ontvangen. Er waren echt heel veel supporters en die willen wij allemaal heel erg bedanken voor hun komst voor deze wedstrijd!!Het was even slikken dat we het kampioenschap niet konden vieren. Arjan had nog wel een taart voor ons besteld, hij wist blijkbaar al dat we gingen verliezen, want toen we de doos opende stond er een grote taart met daarop JAMMER JOH!!!. 

Ook hadden we nog een aantal flessen wijn die op moesten, dus maakte we toch een klein feestje in de kleedkamer, ofwel… ons verdriet wegdrinken….  Ook in de kantine gingen we nog lekker door en maakte we er het beste van.

Dit is goed gelukt J

En ondanks dit verlies hebben we toch nog een beetje gewonnen. Want we hebben onszelf overtroffen dit jaar als team. (Rol zijn woorden.)

 Bij deze willen wij iedereen nogmaals even bedanken!!  Alle supporters die bij ons zijn wezen kijken, degene die een spandoek hebben gemaakt en natuurlijk Sanne en Joelle voor het meedoen!  Hopelijk tot volgend jaar, want volgend jaar lukt het ons gewoon wel!